Νοτιοδυτικά του χωριού Ταρσός, γαντζωμένος στους βράχους σαν γεράκι, βρίσκεται χτισμένος εδώ και εκατοντάδες χρόνια ο Ιερός Ναός «της Φανερωμένης» ή όπως είναι ευρύτερα γνωστός, « της Παναγίας του Βράχου». Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ο ναός αυτός, που εορτάζει κάθε έτος στις 23 Αυγούστου, ιδρύθηκε ως εκπλήρωση τάματος από κάποια γυναίκα από την Ταρσό της Μικράς Ασίας, η οποία σώθηκε ως εκ θαύματος κατά τις τουρκικές επιδρομές του 13ου αιώνα και έφτασε πρόσφυγας, μόνη και ξεριζωμένη στον Φενεό. Ο τοπικός αυτός μύθος πιθανότατα κρύβει την ιστορική αλήθεια, αφού ο Ταρσός του Φενεού σύμφωνα με ιστορικούς πήρε το όνομά του από την μετοίκηση των κατοίκων της βυζαντινής Ταρσού, στους ταραγμένους αιώνες των επεκτατικών πολέμων των Τούρκων. Μια άλλη παράδοση για το χτίσιμο του ναού, η οποία επίσης αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα, μας μεταφέρει στην εποχή μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Τον Μάιο του 1458 ο κατακτητής της βυζαντινής πρωτεύουσας έφτασε στην Κόρινθο που την πολιόρκησε και στράφηκε στο εσωτερικό της Κορινθίας με στόχο το κάστρο του Ταρσού, το οποίο κατείχε πλεονεκτική γεωστρατηγική θέση.   Οι στρατιές του Μωάμεθ αφού πολιόρκησαν το απόρθητο κάστρο ανεπιτυχώς, αντιλήφθηκαν ότι το μυστικό βρισκόταν στο νερό και κόβοντας την παροχή του, ανάγκασαν τους πολιορκημένους να παραδοθούν. Από αυτούς πολλοί φονεύτηκαν, άλλοι αιχμαλωτίστηκαν για να οδηγηθούν στα σκλαβοπάζαρα και κάποιοι λίγοι  κατόρθωσαν να σωθούν. Από τις γυναίκες άλλες τις πήραν μαζί τους σκλάβες και άλλες πήδηξαν μόνες τους από τον βράχο, που είναι τώρα ο ναός της Παναγιάς, για να μην γίνουν σκλάβες των Τούρκων. Μια νεαρή μητέρα με το μωρό στην αγκαλιά της ικέτεψε με όλη την δύναμή της τους κατακτητές να λυπηθούν το βρέφος που κρατούσε στην αγκαλιά της. Οι Τούρκοι όμως δεν συγκινήθηκαν καθόλου και την έριξαν στον βράχο μαζί με το μωρό. Τότε αυτή επικαλέστηκε την βοήθεια της Παναγίας και ω, του θαύματος! η γυναίκα βρέθηκε στην βάση του κάθετου βράχου στα 100 μέτρα σώα και αβλαβής. Από ευγνωμοσύνη για την σωτηρία της η γυναίκα αυτή διαμόρφωσε την σχισμή του βράχου σε ναό. Όπως και να δημιουργήθηκε ο ναός η αλήθεια είναι ότι βρίσκεται φωλιασμένος σε ένα τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, στην σκιά των βράχων που, όχι άδικα, χαρακτηρίζονται ως τα Μετέωρα της Κορινθίας. Το σπήλαιο που φιλοξενεί τον θρησκευτικό χώρο είναι «διώροφο», με το εκκλησάκι στον «κάτω» όροφο και μια υποτυπώδη αποθήκη και καταφύγιο για τους δύσκολους καιρούς στον «πάνω» όροφο. Μια πέτρινη απότομη σκάλα οδηγεί στα τρία μικρά κλιμακωτά σε ημικύκλιο, διαταγμένα χωρίσματα του ναού. Περνώντας σκυφτά απ’ τις χαμηλές πόρτες, με το συναίσθημα της κατάνυξης και του δέους, ο επισκέπτης φτάνει στον τρίτο κύριο χώρο του ναού που έχει το Ιερό εμπρός του. Στην άκρη του μέσα από το Βράχο, τρέχει νερό. Νερό δροσερό και ιαματικό συνδεδεμένο με την αγιότητα του τόπου. Ο ναός κοσμείται από αξιόλογες εικόνες, όπως οι δεσποτικές της Παναγίας και του Χριστού, αλλά και αφιερωματικής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι οποίες έχουν ηλικία πάνω από 150 έτη και είναι έργα του αγιογράφου Ασημάκη Σκαλτζά. Επίσης υπάρχει και η φορητή εικόνα της Παναγίας της βρεφοκρατούσας 200 και πλέον ετών, η οποία αποτελεί ένα μοναδικό έργο της αγιογραφικής τέχνης, φιλοτεχνημένο πάνω σε μονοκόμματο πελεκητό ξύλο. Η επίσκεψη στον μικρό και τόσο επιβλητικό ναό της Παναγίας του Βράχου χαρίζει στον ταξιδιώτη μοναδικά συναισθήματα. Η θέα προς την κοιλάδα Όλβιου ποταμού κόβει την ανάσα και το βαθύ μυσταγωγικό φυσικό και θρησκευτικό περιβάλλον, συνυφασμένα με την πολύχρονη ιστορία του τόπου αποτελούν εμπειρία ζωής που μένει αξέχαστη και αξεπέραστη!