Στα βόρεια κράσπεδα της σημερινής λίμνης Στυμφαλίας, ανατολικά της κεντρικής επαρχιακής οδού και του σύγχρονου Μουσείου Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης Στύμφαλου. Η ίδρυση της αν και ανασκαφικά προσδιορίζεται στα αρχαϊκά χρόνια, χάνεται στην πραγματικότητα στα βάθη του μύθου. Το όνομά της το πήρε από τον μυθικό πρώτο οικιστή της τον Στύμφαλο και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για πολλούς μύθους, θρύλους και ιστορίες, που περιπλέκονται κυρίως με τα νερά της περιοχής. Ο γνωστότερος μύθος φυσικά, είναι αυτός των Στυμφαλίδων Όρνιθων, ο οποίος όμως δεν εμπλέκει άμεσα την αρχαία πόλη. Ένας άλλος όμως μύθος της περιοχής, αυτός της διαμάχης του Πέλοπα με τον Στύμφαλο αφορά άμεσα τον οικισμό. Σύμφωνα με αυτόν ο Πέλοπας στην προσπάθειά του να κατακτήσει όλη τη χερσόνησο της Πελοποννήσου βρέθηκε στην Στυμφαλία αντίπαλος με τον τοπικό βασιλιά Στύμφαλο. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να κατακτήσει την περιοχή ο Πέλοπας κατέφυγε σε ένα δόλιο και ανόσιο τέχνασμα. Κάλεσε σε δείπνο ειρήνης τον Στύμφαλο και στη διάρκειά του τον σκότωσε, διαμέλισε και πέταξε το πτώμα του. Γι’ αυτό το έγκλημα όμως τιμωρήθηκε από τους θεούς με παρατεταμένη ανομβρία! Οι καλλιέργειες καταστράφηκαν, τα ζώα ψοφούσαν και οι άνθρωποι μετά βίας έβρισκαν λίγο νερό, κακής ποιότητας. Το πρόβλημα λύθηκε τελικά με χρησμό από το Μαντείο των Δελφών που ζήτησε από τον Πέλοπα να πείσει τον ευσεβέστερο όλων των ανθρώπων, τον Αιακό να προσευχηθεί. Ποιος ήταν όμως ο Αιακός;  Ο Αιακός ήταν γιος του Δία και της Αίγινας, της κόρης του Ασωπού, του ποταμού που πηγάζει ακόμη από τα ίδια καρστικά εδάφη ανατολικά της σημερινής λίμνης και μεταφέρει τα νερά της Στυμφαλίας στην παραλιακή Κορινθία! Το παιχνίδι του νερού ακόμη και μέσα από τις μυθολογικές αναφορές είναι συναρπαστικό!